Mutluluk Neydi?

Pencereden dışarı baktığında her yerin bembeyaz olduğunu görmekti.

Kar tatilinde okulların tatil olması, kardan adam yapmaktı,

Çayını yudumlayıp kitap okumaktı,

Annenin seni şefkatiyle kucaklaması, sarıp sarmalamasıydı,

Babanla konuşamasan da gözlerinin içine gülebilmekti,

Fazla vakit ayıramasa bile kardeşinin seni sevdiğini bilmekti,

Sevdiğinin kolları arasında uyumaktı,

Yavrularının gıdısına gömülmek, mis gibi kokusunu içine çekmekti,

Yağmurun altında yürümekti,

Yağmurdan sonra gülümseyen gökkuşağıydı,

Dalgaların sesini dinlemek, özgürce yüzebilmekti,

Yeni aldığın kıyafeti heyecanla giyebilmekti,

Üzgün olduğunda arkadaşlarının seni neşelendirmeye çalışmaları, seni anlamalarıydı,

Kalabalıkta onun sana çaktırmadan bakması, göz kırpmasıydı bazen,

Komşunun en sevdiğin yemeği getirmesiydi,

Otobüste yaşlı birine yer verdikten sonra sana tebessüm etmesiydi,

Şükürler, iyiki ler di,

Sıcacık gülümsemelerdi, içine işleyen…

Sessizliği dinliyorum..

Bitsin diye dört gözle baktığım çok yorucu bir günün ardından eve ulaştım. Çocuklar uyuyup  el ayak çekilince, çayımı koydum önüme, arkama yaslandım. Gözlerimi kapattım. Karanlığı, sessizliği dinledim. En çokta kendimi. Pıt pıt atan kalbimi, beynimin içindeki binlerce sesi. Ne tuhaf, insan kendi ile bile yalnız kalamıyor. Baktım olacak gibi değil, ne zamandır her yakaladığım fırsatta merakla okuduğum kitabı aldım elime, baktım 7-8 sayfa kalmış bitmesine. İçim buruldu nedense, birkaç haftalık beraberliğimiz bitecekti bu sayfaları tükettiğimde. Hemen yatağımın yanında duran yerden kalkacak, kütüphanedeki rafların arasına konulacaktı, tıpkı diğerleri gibi. Sonunu merak etsemde vazgeçtim okumaktan birkaç gün daha kalsın istedim başucumda. Bırakmak ne zor şey. Gün boyunca taktığım ne varsa, olduğu yerde bırakmayıp kafamın içinde her yere taşıdığım gibi. Sessizliği bulmakta öyle..dinlemekte.. 

Hayatı Zorlaştırmasa na..

 Aslında hayat o kadar da karmaşık değil, biz zorlaştırıyoruz hayatı, biz çekilmez hale getiriyoruz. Çok karışık düşünmeye, anlatmak yerine ima etmeye hiç gerek yok. Hayat doğru düz yani kıvrımsız dümdüz ve net yaşanabilir. Çok daha mutlu olunabilir böylece. Keşke basit içimizden geldiği gibi yaşayabilsek hayatı. Tamda yazıdaki gibi : 

Hayatı zorlaştırma!

Kırdıysan özür dile, kırıldıysan affet.

Görmek istiyorsan davet et,

Anlaşılır olmak için açıkla,
Kafana takılanı sor,

Hoşlandıysan belli et,

İstiyorsan sor

Seviyorsan söyle

Söyleyemiyorsan en azından inkar etme.

Tüm yaşamımız bileğimizde ki küçücük damara bağlıyken vakit kaybetmek yanlış olur..